Znalezionych wyników: 159

Przykro mi ale nie wiem. Nie słyszałem o takim fabrycznym rozwiązaniu w 741 ale poczytam sobie i jak coś znajdę to napiszę.
To musiało by być jakieś cywilne rozwiązanie bo wszystkie wojskowe wersje poszyły do Europy w czasie WWII z tego co wiem.

Z tym cynowanym od środka zbiornikiem to mi zagadkę zrobiłeś. Nigdzie o tym nie słyszałem aby robili to w tych motocyklach fabrycznie. Muszę trochę poszukać informacji. Ostatecznie mógł to zrobić indywidualnie poprzedni właściciel. To ponoć w usa popularny do dziś sposób na rożne baniaki od wewnątrz.

dodam, że zbiorniki przybyły niedawno z usa i nie pochodzą na pewno z pomocy lend lease dla "najlepszej armii świata"

Z tymi "brudami" to taka była moja fanaberia więc jest dokładnie to co chciałem.

Marek, ta podkładka sprężynująca, o której mi mówiłeś to jest nr 423-39?

Serce się raduje. Te kilka komentarzy i zdjęć naprawdę poprawiło mi dzisiaj humor.

Wspomniana przeze mnie instrukcja poczynania sobie z dźwignią dodatkowego powietrza opisuje bodajże 7 przypadków jazdy w konkretnych warunkach ze wskazaniem kiedy należy wzbogacać lub zubażać mieszankę (najczęściej w połączeniu z przyspieszeniem lub opóźnianiem zapłonu). Ostatni przykład to kłopoty z zapaleniem rozgrzanego silnika (i gaźnika...) po krótkim postoju. To np. częsta przypadłość iży (bardziej 49, rzadziej 56 na dłuższym króćcu gaźnika). I w tym przypadku zalecają przed odpaleniem opuścić maksymalnie przepustnice dodatkowego powietrza.

To co Piszesz Adam o sprawdzaniu tą dźwignią czy mieszanka jest za uboga czy za bogata też jak najbardziej działa.

Uwertura (czy też preludium) do opery mi się podoba.

Sobotni wypad, przypadkowe spotkanie z Piotrem i już wspólna jazda do kolegi wspomnianego dwa posty wcześniej. Kolejne, cenne doświadczenia zebrane.

Niedawno zakupiłem lampę ale dopiero dziś w Łodzi dostałem śrubkę skręcającą ramkę. W międzyczasie mozolnie usuwałem ze skorupy nieoryginalny, czarny lakier , retuszowałem braki w lakierze (to już nieudolnie) itp. Ramka choć oryginalna to niestety nowiutki zapas magazynowy, widać różnice w kolorze.
Złożyłem wszystko i tym samym dołączyłem do grona szczęśliwych posiadaczy kompletnej, trudno dostępnej części.

Sam autor zaniedbuje temat więc każdy komentarz, który się pojawia jest cenny. Jest szansa, że wątek zostanie ożywiony gdyż mój silnik trafi ostatecznie do znanego wszystkim kolegi Marka. W tej chwili przechodzi inwentaryzację po tym jak w częściach trafił z powrotem do mnie nie doczekawszy finalnego złożenia u ostatniego mechanika.

Oczywiście 2 cycki, jak zwał tak zwał. Nie zrozumiałem wcześniej pytania.

Przerywacz jak w iżu. podstawa z kowadełkiem przykręcana do korpusu. Młoteczek nałożony na wystający wspornikowo trzpień obrotowy. z drugiej strony ramienia młoteczka sprężynka. W otwór centralny wchodzi wałek z krzywką, po której ślizga się ebonitowa płytka przytwierdzona do konstrukcji młoteczka. Obok kondensator i to wszystko. Przyspieszenie lub opóźnienie zapłonu regulowane jest manetką która obraca całą kopułę widoczną na wcześniejszym zdjęciu w stosunku do wałka.

Daję tylko do zrozumienia, że wywody nad sensownością i robieniem porządków w oznaczeniach literowo cyfrowych koncernu HD do niczego nas nie doprowadzą, pomóż lepiej jeżeli masz siłę i czas jak rozkminić oznaczenia rejestracyjne pisane na radzieckich wla z pomocy lend lease. Biały napis z literą i 4 lub 5 cyframi. Chodzi mi o wskazanie dowolnego numeru z zakresu przydzielonego do frontu ukraińskiego ewentualnie białoruskiego, które przeszły przez Polskę. Nikt tego w Polsce nie opracował, ja to od roku studiuję ale chętnie wymienię poglądy z kimś kto coś na ten temat wie lub słyszał.

Jacek635, uporządkujmy w pewnym skrócie najbliższą chronologię serii "W", bo z Twoich postów wynika, że WLA to jakiś rodzynek i protoplasta.

Model HD WLA powstał w 1942 na potrzeby armii "z przemalowania na zielono" cywilnej wersji modelu WL (HD zaczyna serię W w 1937 roku). W ramach modelu WLA42 było 7 typów różniących się detalami często tak mało widocznymi, że nawet najwięksi specjaliści na pierwszy rzut oka często nie są w stanie ich rozróżnić (ja mam typ 6). Produkcję zakończono na typie 7 w 1945. W międzyczasie pojawił się w produkcji słynny WLC dla armii kanadyjskiej ale to na tyle ciekawy rozdział historii, że warto poświęcić mu osobny post.

Po WLA42 były modele 49WLA, 50WLA, 51WLA, 52WLA i na tym w 1952 roku kończy się historia modeli W. Po tym wchodzi wspomniana przez Ciebie seria K.

Tzw. spuchlak to z kolei Big Twin, czyli jeszcze inna historia. Mieszanie tego z 750ccm wprowadza straszny zamęt i ja już się w oznaczeniach literowych gubię.

Żeby było jasne. Nie składam WLA42 dla "kopyta", możliwych zamian nerek itp. Wartością dla mnie jest historia konkretnego silnika, który zakupiłem i w konsekwencji całej reszty części z tego okresu, jego droga z USA do Rosji, czas wojny i w końcu finał w moim garażu. Chcąc czerpać radość z mocy ładnego customa kupiłbym coś 10 razy tańszego i 3 razy szybszego ale z wielu powodów taka przygoda mnie nie ciągnie.

Z tym wspomnianym "kopytem" u mnie to trochę jak z nurkowaniem (kolega forumowy BOBI może coś więcej powiedzieć). Najpiękniej jest na pierwszych 10 m głębokości. Schodząc niżej prestiż w środowisku rośnie ale jest już tylko coraz ciemniej i zimniej. Podobnie mam z jazdą na starociach i potem jak przesiadam się na coś szybszego i nowszego. W przypadku tego drugiego zero satysfakcji, dosłownie.

Co do rozstawów wałków to nie znam się, więc nic nie pomogę

Podczas gdy mój silnik przechodzi katusze remontowe ja dla odstresowania postanowiłem zregenerować (czytaj wymienić uszkodzone na nowe elementy) przerywacz. Wydaje się przekombinowany w porównaniu do iżowego. Tu Amerykanie na pewno nie skopiowali Niemców.